ordinär

ordinär (język niemiecki)

przymiotnik

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der ordinäre ein ordinärer ordinärer	die ordinäre eine ordinäre ordinäre	das ordinäre ein ordinäres ordinäres	die ordinären ordinären ordinäre
Gen.	słaba mieszana mocna	des ordinären eines ordinären ordinären	der ordinären einer ordinären ordinärer	des ordinären eines ordinären ordinären	der ordinären ordinären ordinärer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem ordinären einem ordinären ordinärem	der ordinären einer ordinären ordinärer	dem ordinären einem ordinären ordinärem	den ordinären ordinären ordinären
Akk.	słaba mieszana mocna	den ordinären einen ordinären ordinären	die ordinäre eine ordinäre ordinäre	das ordinäre ein ordinäres ordinäres	die ordinären ordinären ordinäre

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

przymiotnik

(1.1) zwykły, zwyczajny, pospolity, przeciętny
odmiana:: (1.1) ordinär, ordinärt, ordinära; nie stopniuje się
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) vanlig, medelmåttig, vardaglig, medioker
antonimy:: (1.1) speciell, exceptionell
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: przym. ordinarie; przysł. ordinärt
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:: por. ordinarie; ~~ordinär → ordynarny~~ są fałszywymi przyjaciółmi (właściwe jest: grov, rå → ordynarny)
źródła:

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.