obicei (język rumuński)

wymowa:
​ ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zwyczaj, obyczaj[1][2]
(1.2) zwyczaj, nawyk, przyzwyczajenie[1]
odmiana:
(1.1-2) lp obicei; lm obiceiuri
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
scs. обꙑчаи (obyčai)[2] → zwyczaj[3]; por. bułg. обичай
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 187.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „обꙑчаи” w: Старославянский словарь (по рукописям X‒XI веков), red. Р. М. Цейтлин, Р. Вечерка, Э. Благова, Русский язык, Moskwa 1994, ISBN 5-200-01113-2, s. 400.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.