nadarzyć (język polski)

wymowa:
IPA: [naˈdaʒɨʨ̑], AS: [nadažyć]
znaczenia:

czasownik

(1.1) st.pol. obdarzyć[1]

czasownik zwrotny nadarzyć się

(2.1) pomyślnie zdarzyć się, przytrafić się przypadkiem
odmiana:
(2.1) koniugacja VIb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. darzyć
rzecz. nadarzenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. nadarzyć się
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: obdarzyć
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 306.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.