muczeć (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zamuczeć)

(1.1) o bydle: wydawać niski, przeciągły odgłos
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wydawać głos
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. muczenie n, zamuczenie n, mućka ż
czas. zamuczeć dk.
wykrz. mu, muu
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) moo
  • bułgarski: (1.1) муча
  • hiszpański: (1.1) mugir
  • jidysz: (1.1) מוקען (muken)
  • kazachski: (1.1) мөңіреу
  • niderlandzki: (1.1) loeien
  • niemiecki: (1.1) muhen
  • nowogrecki: (1.1) μουγκρίζω
  • slovio: (1.1) bucxat (бучат)
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.