maður (język farerski)
- wymowa:
- IPA: /ˈmɛaːvʊɹ/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
maður (język islandzki)
- wymowa:
- IPA: [ˈmaːðʏr̥]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) mężczyzna
- (1.2) człowiek, osoba
- (1.3) mąż, małżonek
- (1.4) szach. pionek
- odmiana:
- (1) lp maður, mann, manni, manns (maðurinn, manninn, manninum, mannsins); lm menn, menn, mönnum, manna (mennirnir, mennina, mönnunum, mannanna)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) apamaður • blámaður • fjallgöngumaður • galdramaður • glæpamaður • herramaður • íþróttamaður • kaupmaður • mannorð • sauðamaður • sjómaður • stjórnmálamaður • talsmaður • töframaður • verkamaður • villimaður • yfirmaður • þingmaður
- synonimy:
- (1.2) manneskja
- (1.3) eiginmaður
- (1.4) taflmaður
- antonimy:
- (1.1,3) kona
- (1.3) eiginkona
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. mannlegur
- związki frazeologiczne:
- timburmenn
- etymologia:
- st.nord. maðr << wcześniejsze mannr (nn. w pozycji przed r wymieniało się na ð) << pragerm. *mannz << praindoeur. man-; wyraz ogólnogermański: goc. 𐌼𐌰𐌽𐌽𐌰 (manna), st.ang. mann (ang. man), swn. man (niem. Mann); w innych grupach: prasł. mǫžь, sanskr. mánu-. Być może praindoeuropejski rdzeń ma związek z podobnym men- (=myśleć, rozważać). Człowiek byłby wtedy „tym, który myśli”, istotą myślącą.
Samogłoska -e- w liczbie mnogiej jest wynikiem i-mutacji. Liczba mnoga od pragerm. mannz brzmiała prawdopodobnie manniz. W wyniku mutacji, samogłoska centralna -a- przeszła w przednią -e- pod wpływem wygłosowego -i-. - uwagi:
- Maður jest także bardzo produktywnym sufiksem, który służy do tworzenia m.in. nazw zawodów (kaupmaður), narodowości (Norðmaður) czy nosicieli cech (villimaður).
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.