kulta (język fiński)
- wymowa:
- IPA: [ˈkultɑ]
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) chem. złoto (pierwiastek chemiczny)
- (1.2) złoto (metal szlachetny)
- (1.3) złoty medal, złoto
- (1.4) kochanie, złotko (pieszczotliwy zwrot)
- odmiana:
- (1) kul‧ta (→ wzór odmiany)
- przykłady:
- (1.2) Minulla on kultaa pankissa. → Mam złoto w banku.
- (1.3) Suomi voitti kultaa kisoissa. → Finlandia zdobyła złoto w zawodach.
- (1.4) Minun kultani on kaunis. → Moje złotko jest piękne.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) kultaseppä • kissankulta • kultakaivos • kultakausi • kultakuume • Kultarannikko
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kultanen
- czas. kullata
- przym. kultainen
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- z języków germańskich
- por. szw. guld
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Fiński - Pierwiastki chemiczne
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.