kruka (język szwedzki)

kruka (1.1)

kruka (1.2)

wymowa:

[²kr'u:ka]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) cylindryczne (przeważnie ceramiczne) naczynie, dzban^[1]

(1.2) (na kwiaty) donica, doniczka^[1]

(1.3) pot. tchórz^[2]

odmiana:

(1) lp en kruka, krukan; lm krukor, krukorna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kanna, bägare, urna, krus

(1.2) blomkruka

(1.3) ynkrygg, fegis, mes, hare, kratta

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kärl

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe krukmakare, krukmakeri, krukväxt, badkruka, blomkruka, lerkruka, störtkruka, syltkruka

etymologia:

uwagi:

źródła: