kalać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈkalaʨ̑], AS: [kalać]
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. skalać a. pokalać)

(1.1) hańbić
(1.2) daw. brudzić[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) hańbić, plugawić, szargać, brukać, plamić
(1.2) plamić, zanieczyszczać, walać, paskudzić, daw. brukać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kalanie n, skalanie n, kalenica ż
związki frazeologiczne:
zły to ptak, co własne gniazdo kala
etymologia:
prasł. *kaľati → 'brudzić, zanieczyszczać błotem, szlamem'[2]
uwagi:
tłumaczenia:
  • włoski: (1.1) insozzare; (1.2) insozzare
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kalać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kalać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.