kȧjm (język wilamowski)

kȧjm (1.1)
kȧjma (1.1)
kȧjma (1.2)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
kaojm • kaeim
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bot. kiełek, zarodek[1]
(1.2) spoż. kulin. kiełek[1]
odmiana:
(1.1) lp kȧjm; lm kȧjma
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. kȧjma
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. niem. Keim
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 216.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.