interrogative (język angielski)
- wymowa:
- bryt. (RP) IPA: /ˌɪn.təˈɹɒ.ɡə.tɪv/
- wymowa amerykańska
- wymowa brytyjska
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pytający
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) questioning, curious, inquiring, inquisitive, quizzical, inquisitorial[1]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. interrogatively
- rzecz. interrogation, interrogatory
- czas. interrogate
- przym. interrogatory
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
interrogative (interlingua)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
interrogative (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) w formie pytającej, pytająco[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „interrogative” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 354.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.