huczeć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈxuʧ̑ɛʨ̑], AS: [χučeć]
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni
- (1.1) wydawać głośny, niski ton
- (1.2) o niektórych ptakach i owadach: wydawać głuchy, przeciągły lub przerywany dźwięk
- (1.3) pokrzykiwać, łajać, strofować
- odmiana:
- (1.1-2) koniugacja VIIb, aspekt dokonany huknąć
- przykłady:
- (1.1) Morze huczy.
- (1.3) Hukali po lesie.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) burczeć
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. huk m, huknięcie n, huczka ż
- przym. huczny
- przysł. hucznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) roll
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.