fladdra (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) (ruch samodzielny) chaotycznie fruwać (tak, jak np. motyl), trzepotać skrzydłami^[1][2]

(1.2) (ruch na wietrze) powiewać (np. o włosach, żaglu, fladze), łopotać (np. o żaglu, fladze), trzepotać, furkotać^[1][2]

(1.3) (o płomieniu, świetle) migotać^[1][2]

(1.4) (o pulsie) nieregularnie bić^[2]

(1.5) przen. błądzić (np. o myślach, ideach)^[1][2]

odmiana:

(1) att fladdra, fladdrar, fladdrade, fladdrat, fladdra! ; pres. part. fladdrande, perf. part. -

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) svirra, flaxa

(1.2) flaxa, svaja, vifta

(1.3) flämta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fladder, fladdrande

przym. fladdrig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: