dokuczenie (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od dokuczyć
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik dokuczenie dopełniacz dokuczenia celownik dokuczeniu biernik dokuczenie narzędnik dokuczeniem miejscownik dokuczeniu wołacz dokuczenie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niedokuczenie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dokuczanie n, dokuczliwość ż, dokucznik m, dokuczliwiec mos
- czas. dokuczyć dk., dokuczać ndk.
- przym. dokuczliwy, dokuczny
- przysł. dokuczliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.