deceit (język angielski)
rzeczownik
- (1.1) oszustwo, podstęp
- odmiana:
- (1.1) lp deceit; lm deceits
- przykłady:
- (1.1) This politician often used deceits to get popularity. → Ten polityk często używał oszustw, aby zdobyć popularność.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. deceitfulness
- czas. deceive
- przym. deceitful
- przysł. deceitfully
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. decepta
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.