chlastać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈxlastaʨ̑], AS: [χlastać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. chlasnąć)

(1.1) pot. ciąć kogoś lub siebie
(1.2) daw. gw. (Śląsk Cieszyński) pić[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IX lub koniugacja I, chlaszczę / chlastam[2][3]; lub
przykłady:
(1.1) Wykrzykując straszliwe klątwy i ohydne wyzwiska, demeryt chlastał szablą, bryzgała jucha[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ranić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chlastanie n, chlaśnięcie n
wykrz. chlast
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ciąć
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pić
źródła:
  1. E. Klich, Pokłosie, „Język Polski” nr 1/1914, s. 23.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chlastać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chlastać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Andrzej Sapkowski, Narrenturm, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.