campanile (język angielski)
campanile (1.1)
- wymowa:
- IPA: /kæmpəˈniːleɪ/
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) archit. kampanila, campanila
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
campanile (język francuski)
campanile (1.1)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) archit. dzwonnica[1]
- odmiana:
- (1.1) lp campanile; lm campaniles
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) clocher
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. campagnile
- uwagi:
- (1.1) dawna pisownia: campanille
- źródła:
- ↑ Anna Jedlińska, Ludwik Szwykowski, Jerzy Tomalak, Kieszonkowy słownik francusko-polski, polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2004, ISBN 83-214-0938-5.
campanile (język włoski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) dzwonnica, kampanila
- (1.2) przen. strony rodzinne
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- campanario, campanello, campana
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.