brillant (język francuski)

brillants (2.1)

wymowa:

IPA: /bʁi.jɑ̃/ ​

​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) świecący (się), błyszczący (się)^[1]

(1.2) błyskotliwy^[1]

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) brylant^[1]

(2.2) połysk^[1]

odmiana:

(1) lp brillant m, brillante ż; lm brillants m, brillantes ż

(2) lp brillant; lm brillants

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. briller

przysł. brillamment

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

brillant (język kataloński)

wymowa:

IPA: [bɾiˈʎan]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) lśniący, błyszczący^[1]

odmiana:

(1.1) lp brillant m ż; lm brillants m ż

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

brillant (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [bʀɪlˈjant]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) olśniewający

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der brillante ein brillanter brillanter	die brillante eine brillante brillante	das brillante ein brillantes brillantes	die brillanten brillanten brillante
Gen.	słaba mieszana mocna	des brillanten eines brillanten brillanten	der brillanten einer brillanten brillanter	des brillanten eines brillanten brillanten	der brillanten brillanten brillanter
Dat.	słaba mieszana mocna	dem brillanten einem brillanten brillantem	der brillanten einer brillanten brillanter	dem brillanten einem brillanten brillantem	den brillanten brillanten brillanten
Akk.	słaba mieszana mocna	den brillanten einen brillanten brillanten	die brillante eine brillante brillante	das brillante ein brillantes brillantes	die brillanten brillanten brillante
stopień wyższy (Komparativ) brillanter- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der brillantere ein brillanterer brillanterer die brillantere eine brillantere brillantere das brillantere ein brillanteres brillanteres die brillanteren brillanteren brillantere Gen. słaba mieszana mocna des brillanteren eines brillanteren brillanteren der brillanteren einer brillanteren brillanterer des brillanteren eines brillanteren brillanteren der brillanteren brillanteren brillanterer Dat. słaba mieszana mocna dem brillanteren einem brillanteren brillanterem der brillanteren einer brillanteren brillanterer dem brillanteren einem brillanteren brillanterem den brillanteren brillanteren brillanteren Akk. słaba mieszana mocna den brillanteren einen brillanteren brillanteren die brillantere eine brillantere brillantere das brillantere ein brillanteres brillanteres die brillanteren brillanteren brillantere
stopień najwyższy (Superlativ) brillantest- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der brillanteste ein brillantester brillantester die brillanteste eine brillanteste brillanteste das brillanteste ein brillantestes brillantestes die brillantesten brillantesten brillanteste Gen. słaba mieszana mocna des brillantesten eines brillantesten brillantesten der brillantesten einer brillantesten brillantester des brillantesten eines brillantesten brillantesten der brillantesten brillantesten brillantester Dat. słaba mieszana mocna dem brillantesten einem brillantesten brillantestem der brillantesten einer brillantesten brillantester dem brillantesten einem brillantesten brillantestem den brillantesten brillantesten brillantesten Akk. słaba mieszana mocna den brillantesten einen brillantesten brillantesten die brillanteste eine brillanteste brillanteste das brillanteste ein brillantestes brillantestes die brillantesten brillantesten brillanteste

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) eine brillante Idee

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Brillant m

czas. brillieren

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: