branden (język niderlandzki)

wymowa:
​
IPA: /ˈbrɑndə(n)/
​
znaczenia:

czasownik

(1.1) palić
(1.2) płonąć
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

branden (język niemiecki)

wymowa:
​
IPA: [ˈbʀandn̩]
znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) rozbijać (się), rozbić (się) z rozpryskiem (np. o falach)
(1.2) znakować, oznakować (np. napisem reklamowym)
odmiana:
(1.1)[1] branden (brand|et), brandete, gebrandet (sein/haben)[2]
(1.2)[1] branden (brand|et), brandete, gebrandet (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Brand m/ż/n, Brandung ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: branden • anbranden • aufbranden • entgegenbranden • hochbranden • umbranden
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.