bont (język polski)

wymowa:
IPA: [bɔ̃nt], AS: [bõnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) muz. zob. próg w instrumentach strunowych
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) próg
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Band (węzeł, wiązanie)[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: próg
źródła:
  1. ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 37.

bont (język węgierski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) rozbierać / rozebrać, wyburzać / wyburzyć
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bontás
przym. bontó
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.