bekennen (język niderlandzki)
- wymowa:
- IPA: [bəˈkɛnə(n)]
- znaczenia:
czasownik nierozdzielnie złożony
- (1.1) przyznać, uznać, przyjąć do wiadomości
- odmiana:
- (1.1) bekent, bekende, heeft bekend
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bekentenis ż
- czas. kennen
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niderl. be- + kennen
- uwagi:
- źródła:
bekennen (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [bəˈkɛnən] IPA: [bəˈkantə] IPA: [bəˈkant]
-
- znaczenia:
czasownik nieregularny, nierozdzielnie złożony
- (1.1) przyznać (się), przyznawać (się)
- (1.2) wyznawać, wyznać
- odmiana:
- (1.1-2)[1] bekenn|en (bekennt), bekannte, bekannt (haben)
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) sich zu etw./jdm. (Dat.) bekennen
- kolokacje:
- (1.1) sich schuldig bekennen
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bekennen n, Bekenntnis n, Bekanntheit ż, Bekenner m, Bekennerin ż
- przym. bekannt
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: kennen • auskennen • bekennen • erkennen • verkennen
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.