bankrutować (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik niedokonany
- (1.1) stawać się bankrutem, tracić cały majątek
- (1.2) przen. o idei, grupie ludzi: tracić wartość i znaczenie
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) plajtować, upadać
- (1.2) upadać
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bankructwo n, bankrut mos, bankrutka ż, bankrutowanie n
- czas. zbankrutować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) go bankrupt
- białoruski: (1.1) банкруціцца; (1.2) банкруціцца
- bułgarski: (1.1) фалирам, банкрутирам
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.