bankrutowanie (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) ekon. popadanie w stan niewypłacalności i upadłości
- (1.2) przen. doznawanie klęski, doświadczanie upadku
- odmiana:
- (1.1-2) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik bankrutowanie dopełniacz bankrutowania celownik bankrutowaniu biernik bankrutowanie narzędnik bankrutowaniem miejscownik bankrutowaniu wołacz bankrutowanie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bankructwo n, bankrut m, bankrutka ż
- czas. bankrutować ndk., zbankrutować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od bankrutować
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) фалиране n, банкрутиране n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.