błaźnić (język polski)

wymowa:
, IPA: [ˈbwaʑɲiʨ̑], AS: [bu̯aźńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) st.pol. oszukiwać
(1.2) st.pol. wygłupiać się

czasownik zwrotny błaźnić się

(2.1) ośmieszać się, kompromitować się
odmiana:
(2.1)[1] koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błaźnienie n, błazen, błazeństwo, błazenada, błaznowanie
czas. błaznować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.