ausbrüten (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaʊ̯sˌbʁyːtn̩] ​ IPA: [ˌbʁyːtətə ˈaʊ̯s] IPA: [ˈaʊ̯sɡəˌbʁyːtət]

znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony

(1.1) ornit. wysiedzieć (jajo)

(1.2) przen. knuć, uknuć

odmiana:

(1.1-2)^[1] ausbrüt|en (brütet aus), brütete aus, ausgebrütet (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ausbrüten n, Ausbrütung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: brüten • anbrüten • ausbrüten • bebrüten • erbrüten

źródła: