aufholen (język niemiecki)
czasownik słaby, rozdzielnie złożony, przechodni
- (1.1) doganiać, dogonić, nadganiać, nadgonić, nadrabiać, nadrobić
- odmiana:
- (1.1)[1] aufholen (holt auf), holte auf, aufgeholt (haben)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Aufholen n, Aufholer m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: holen • abholen • anholen • aufholen • ausholen • einholen • erholen • heimholen • heranholen • herbeiholen • herholen • herunterholen • hinüberholen • nachholen • überholen • verholen • wegholen • wiederholen • zurückholen
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.