сполучник (język ukraiński)
- transliteracja:
- spolučnik
- wymowa:
- zobacz zasady wymowy ukraińskiej
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) gram. spójnik
- odmiana:
- (1.1) lp сполу́чник, D. ~а; lm сполучник|и; deklinacja II, wzór A1
- przykłady:
- (1.1) Сполучник - це службова частина мови, не має самостійного лексичного значення. → Spójnik to pomocnicza część mowy, nie ma samodzielnego znaczenia leksykalnego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. сполучання n, сполучення n, сполучність ż, сполучуваність ż
- czas. сполучати ndk., сполучатися ndk., сполучувати ndk., сполучити dk., сполучитися dk.
- przym. сполучений, сполучний, сполучуваний, сполучниковий
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ukr. сполуча́ти
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: іменник • дієслово • прикметник • прислівник • числівник • займенник • прийменник • сполучник • вигук • частка
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.