спадчыннік (język białoruski)
- transliteracja:
- spadčynnìk
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) praw. spadkobierca, sukcesor, następca, dziedzic[1]
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) У 1572 г. памёр, не пакінуўшы спадчынніка, Жыгімонт II Аўгуст[2]. → W 1572 r. zmarł, nie pozostawiwszy następcy, Zygmunt II August.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) спадкаемец, правапераемнік, наследнік
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. спадчына ż, спадчыннасць ż
- forma żeńska спадчынніца ż
- przym. спадчынны
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „спадчыннік” w: Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, www.skarnik.by. - ↑ hasło „Рэч Паспалітая” w białoruskojęzycznej Wikipedii
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.