żec (język polski)
czasownik
- (1.1) st.pol. palić[1]
- odmiana:
- (1.1) czas teraźniejszy: żgę, żżesz, żże, żżemy, żżecie, żgą, czas przeszły: żegłem/żgłam, żegłeś/żgłaś, …, imiesłów przymiotnikowy bierny: żżony
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Żegota ż/mos, ożóg, pożar, pożoga, żagiew, żegleń, Żegań, żglisko, zgliszcze
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów pol. Żegota
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- zobacz listę tłumaczeń w haśle: palić
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 806.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.