śtejł (język wilamowski)

śtejł (1.2)
śtejł (1.3)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
śtyjłštəjł
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sztyl, trzonek (uchwyt, rękojeść jakiegoś narzędzia)[1]
(1.2) biol. łodyga (nadziemna część rośliny naczyniowej)
(1.3) bot. szypułka (łodyżka na której osadzony jest owoc lub kwiat)
(1.4) uczn. żart. chudzielec<
odmiana:
(1.1-4) lp śtejł; lm śtejłn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: faoderśtejł
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1, s. 91.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.