śtejł (język wilamowski)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) sztyl, trzonek (uchwyt, rękojeść jakiegoś narzędzia)[1]
- (1.2) biol. łodyga (nadziemna część rośliny naczyniowej)
- (1.3) bot. szypułka (łodyżka na której osadzony jest owoc lub kwiat)
- (1.4) uczn. żart. chudzielec<
- odmiana:
- (1.1-4) lp śtejł; lm śtejłn
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: faoderśtejł
- źródła:
- ↑ Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1, s. 91.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.