vint
English
Etymology 1
Probably a back-formation from vintage, interpreted as vint + -age. Ultimately from Latin vinum (“wine”).
Pronunciation
- IPA(key): /vɪnt/
Audio (Southern England) (file)
Verb
vint (third-person singular simple present vints, present participle vinting, simple past and past participle vinted)
Synonyms
Azerbaijani
Declension
Declension of vint | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | |||||||
nominative | vint |
vintlər | ||||||
definite accusative | vinti |
vintləri | ||||||
dative | vintə |
vintlərə | ||||||
locative | vintdə |
vintlərdə | ||||||
ablative | vintdən |
vintlərdən | ||||||
definite genitive | vintin |
vintlərin |
Possessive forms of vint | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
nominative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | vintim | vintlərim | ||||||
sənin (“your”) | vintin | vintlərin | ||||||
onun (“his/her/its”) | vinti | vintləri | ||||||
bizim (“our”) | vintimiz | vintlərimiz | ||||||
sizin (“your”) | vintiniz | vintləriniz | ||||||
onların (“their”) | vinti or vintləri | vintləri | ||||||
accusative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | vintimi | vintlərimi | ||||||
sənin (“your”) | vintini | vintlərini | ||||||
onun (“his/her/its”) | vintini | vintlərini | ||||||
bizim (“our”) | vintimizi | vintlərimizi | ||||||
sizin (“your”) | vintinizi | vintlərinizi | ||||||
onların (“their”) | vintini or vintlərini | vintlərini | ||||||
dative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | vintimə | vintlərimə | ||||||
sənin (“your”) | vintinə | vintlərinə | ||||||
onun (“his/her/its”) | vintinə | vintlərinə | ||||||
bizim (“our”) | vintimizə | vintlərimizə | ||||||
sizin (“your”) | vintinizə | vintlərinizə | ||||||
onların (“their”) | vintinə or vintlərinə | vintlərinə | ||||||
locative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | vintimdə | vintlərimdə | ||||||
sənin (“your”) | vintində | vintlərində | ||||||
onun (“his/her/its”) | vintində | vintlərində | ||||||
bizim (“our”) | vintimizdə | vintlərimizdə | ||||||
sizin (“your”) | vintinizdə | vintlərinizdə | ||||||
onların (“their”) | vintində or vintlərində | vintlərində | ||||||
ablative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | vintimdən | vintlərimdən | ||||||
sənin (“your”) | vintindən | vintlərindən | ||||||
onun (“his/her/its”) | vintindən | vintlərindən | ||||||
bizim (“our”) | vintimizdən | vintlərimizdən | ||||||
sizin (“your”) | vintinizdən | vintlərinizdən | ||||||
onların (“their”) | vintindən or vintlərindən | vintlərindən | ||||||
genitive | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | vintimin | vintlərimin | ||||||
sənin (“your”) | vintinin | vintlərinin | ||||||
onun (“his/her/its”) | vintinin | vintlərinin | ||||||
bizim (“our”) | vintimizin | vintlərimizin | ||||||
sizin (“your”) | vintinizin | vintlərinizin | ||||||
onların (“their”) | vintinin or vintlərinin | vintlərinin |
Further reading
- “vint” in Obastan.com.
Catalan
200 | ||||
← 10 | [a], [b], [c] ← 19 | 20 | 21 → | 30 → |
---|---|---|---|---|
2 | ||||
Cardinal: vint Ordinal (Central): vintè Ordinal (Valencian): vinté | ||||
Catalan Wikipedia article on 20 |
Etymology
Inherited from Latin vīgintī (“twenty”) (compare Occitan vint, French vingt, Spanish veinte).
Pronunciation
Estonian
Declension
Declension of vint (ÕS type 22e/riik, t-d gradation) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | vint | vindid | |
accusative | nom. | ||
gen. | vindi | ||
genitive | vintide | ||
partitive | vinti | vinte vintisid | |
illative | vinti vindisse |
vintidesse vindesse | |
inessive | vindis | vintides vindes | |
elative | vindist | vintidest vindest | |
allative | vindile | vintidele vindele | |
adessive | vindil | vintidel vindel | |
ablative | vindilt | vintidelt vindelt | |
translative | vindiks | vintideks vindeks | |
terminative | vindini | vintideni | |
essive | vindina | vintidena | |
abessive | vindita | vintideta | |
comitative | vindiga | vintidega |
Noun
Declension
Declension of vint (ÕS type 22e/riik, t-d gradation) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | vint | vindid | |
accusative | nom. | ||
gen. | vindi | ||
genitive | vintide | ||
partitive | vinti | vinte vintisid | |
illative | vinti vindisse |
vintidesse vindesse | |
inessive | vindis | vintides vindes | |
elative | vindist | vintidest vindest | |
allative | vindile | vintidele vindele | |
adessive | vindil | vintidel vindel | |
ablative | vindilt | vintidelt vindelt | |
translative | vindiks | vintideks vindeks | |
terminative | vindini | vintideni | |
essive | vindina | vintidena | |
abessive | vindita | vintideta | |
comitative | vindiga | vintidega |
Declension
Declension of vint (ÕS type 22e/riik, t-d gradation) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | vint | vindid | |
accusative | nom. | ||
gen. | vindi | ||
genitive | vintide | ||
partitive | vinti | vinte vintisid | |
illative | vinti vindisse |
vintidesse vindesse | |
inessive | vindis | vintides vindes | |
elative | vindist | vintidest vindest | |
allative | vindile | vintidele vindele | |
adessive | vindil | vintidel vindel | |
ablative | vindilt | vintidelt vindelt | |
translative | vindiks | vintideks vindeks | |
terminative | vindini | vintideni | |
essive | vindina | vintidena | |
abessive | vindita | vintideta | |
comitative | vindiga | vintidega |
Further reading
- “vint”, in [EKSS] Eesti keele seletav sõnaraamat [Descriptive Dictionary of the Estonian Language] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2009
French
Pronunciation
Megleno-Romanian
Alternative forms
Occitan
Etymology
From Old Occitan [Term?] (compare Catalan vint), from Latin vīgintī (“twenty”) (compare French vingt, Spanish veinte, Italian venti), from Proto-Indo-European *h₁wih₁ḱm̥ti, from *dwi(h₁)dḱm̥ti(h₁) (“two tens, two decades”), *dwi(h₁)dḱm̥ti.
Pronunciation
Audio (file)
Derived terms
Old French
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvint/
Old Norse
Walloon
Pronunciation
IPA(key): /vɛ̃/
Etymology 1
From Old French vint, from Latin vīgintī.
Etymology 2
From Old French vent, from Latin ventus, from Proto-Indo-European *h₂weh₁- (“to blow”).
West Flemish
Etymology
From Middle Dutch vent (“hero; man”). Compare Saterland Frisian Wäänt (“lad, boy”).