vint

See also: Vint and vînt

English

Etymology 1

Probably a back-formation from vintage, interpreted as vint + -age. Ultimately from Latin vinum (wine).

Pronunciation

  • IPA(key): /vɪnt/
  • (file)

Verb

vint (third-person singular simple present vints, present participle vinting, simple past and past participle vinted)

  1. To make wine from fruit.

See also

Etymology 2

Borrowed from Russian винт (vint, screw).

Noun

vint (uncountable)

  1. (games) A Russian card game similar to bridge and whist.
Synonyms
Translations

Azerbaijani

Etymology

From Russian винт (vint, screw), from Polish gwint, from German Gewinde.

Noun

vint (definite accusative vinti, plural vintlər)

  1. screw
  2. propeller

Declension

    Declension of vint
singular plural
nominative vint
vintlər
definite accusative vinti
vintləri
dative vintə
vintlərə
locative vintdə
vintlərdə
ablative vintdən
vintlərdən
definite genitive vintin
vintlərin
    Possessive forms of vint
nominative
singular plural
mənim (my) vintim vintlərim
sənin (your) vintin vintlərin
onun (his/her/its) vinti vintləri
bizim (our) vintimiz vintlərimiz
sizin (your) vintiniz vintləriniz
onların (their) vinti or vintləri vintləri
accusative
singular plural
mənim (my) vintimi vintlərimi
sənin (your) vintini vintlərini
onun (his/her/its) vintini vintlərini
bizim (our) vintimizi vintlərimizi
sizin (your) vintinizi vintlərinizi
onların (their) vintini or vintlərini vintlərini
dative
singular plural
mənim (my) vintimə vintlərimə
sənin (your) vintinə vintlərinə
onun (his/her/its) vintinə vintlərinə
bizim (our) vintimizə vintlərimizə
sizin (your) vintinizə vintlərinizə
onların (their) vintinə or vintlərinə vintlərinə
locative
singular plural
mənim (my) vintimdə vintlərimdə
sənin (your) vintində vintlərində
onun (his/her/its) vintində vintlərində
bizim (our) vintimizdə vintlərimizdə
sizin (your) vintinizdə vintlərinizdə
onların (their) vintində or vintlərində vintlərində
ablative
singular plural
mənim (my) vintimdən vintlərimdən
sənin (your) vintindən vintlərindən
onun (his/her/its) vintindən vintlərindən
bizim (our) vintimizdən vintlərimizdən
sizin (your) vintinizdən vintlərinizdən
onların (their) vintindən or vintlərindən vintlərindən
genitive
singular plural
mənim (my) vintimin vintlərimin
sənin (your) vintinin vintlərinin
onun (his/her/its) vintinin vintlərinin
bizim (our) vintimizin vintlərimizin
sizin (your) vintinizin vintlərinizin
onların (their) vintinin or vintlərinin vintlərinin

Further reading

  • vint” in Obastan.com.

Catalan

Catalan numbers (edit)
200
 ←  10 [a], [b], [c]   19 20 21  →  30  → 
2
    Cardinal: vint
    Ordinal (Central): vintè
    Ordinal (Valencian): vinté

Etymology

Inherited from Latin vīgintī (twenty) (compare Occitan vint, French vingt, Spanish veinte).

Pronunciation

Numeral

vint m or f

  1. (cardinal number) twenty

Noun

vint m (plural vints)

  1. twenty

Crimean Tatar

Noun

vint

  1. screw, wind

Estonian

Etymology 1

From German Fink.

Noun

vint (genitive vindi, partitive vinti)

  1. finch
Declension
Declension of vint (ÕS type 22e/riik, t-d gradation)
singular plural
nominative vint vindid
accusative nom.
gen. vindi
genitive vintide
partitive vinti vinte
vintisid
illative vinti
vindisse
vintidesse
vindesse
inessive vindis vintides
vindes
elative vindist vintidest
vindest
allative vindile vintidele
vindele
adessive vindil vintidel
vindel
ablative vindilt vintidelt
vindelt
translative vindiks vintideks
vindeks
terminative vindini vintideni
essive vindina vintidena
abessive vindita vintideta
comitative vindiga vintidega

Etymology 2

From Russian винт (vint, screw).

Noun

vint (genitive vindi, partitive vinti)

  1. screw
  2. propeller
  3. (colloquial) rifle
  4. (colloquial) tipsiness (slight drunkenness)
  5. vint (card game)
Declension
Declension of vint (ÕS type 22e/riik, t-d gradation)
singular plural
nominative vint vindid
accusative nom.
gen. vindi
genitive vintide
partitive vinti vinte
vintisid
illative vinti
vindisse
vintidesse
vindesse
inessive vindis vintides
vindes
elative vindist vintidest
vindest
allative vindile vintidele
vindele
adessive vindil vintidel
vindel
ablative vindilt vintidelt
vindelt
translative vindiks vintideks
vindeks
terminative vindini vintideni
essive vindina vintidena
abessive vindita vintideta
comitative vindiga vintidega

Etymology 3

From German Wind.

Noun

vint (genitive vindi, partitive vinti)

  1. strong sea winds
Declension
Declension of vint (ÕS type 22e/riik, t-d gradation)
singular plural
nominative vint vindid
accusative nom.
gen. vindi
genitive vintide
partitive vinti vinte
vintisid
illative vinti
vindisse
vintidesse
vindesse
inessive vindis vintides
vindes
elative vindist vintidest
vindest
allative vindile vintidele
vindele
adessive vindil vintidel
vindel
ablative vindilt vintidelt
vindelt
translative vindiks vintideks
vindeks
terminative vindini vintideni
essive vindina vintidena
abessive vindita vintideta
comitative vindiga vintidega

Further reading

  • vint”, in [EKSS] Eesti keele seletav sõnaraamat [Descriptive Dictionary of the Estonian Language] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2009

References

French

Pronunciation

Verb

vint

  1. third-person singular past historic of venir

Friulian

Etymology

From Latin ventus.

Noun

vint m (plural vints)

  1. wind

Ladin

Ladin cardinal numbers
 <  19 20 21  > 
    Cardinal : vint
    Ordinal : vinteisem

Etymology

From Latin vīgintī.

Adjective

vint

  1. twenty

Noun

vint m (uncountable)

  1. twenty

Megleno-Romanian

Alternative forms

Etymology

From Latin ventus. Compare Romanian vînt, Aromanian vimtu.

Noun

vint n

  1. wind

Occitan

Etymology

From Old Occitan [Term?] (compare Catalan vint), from Latin vīgintī (twenty) (compare French vingt, Spanish veinte, Italian venti), from Proto-Indo-European *h₁wih₁ḱm̥ti, from *dwi(h₁)dḱm̥ti(h₁) (two tens, two decades), *dwi(h₁)dḱm̥ti.

Pronunciation

  • (file)

Numeral

vint

  1. (cardinal number) twenty

Derived terms

Old French

Etymology

From Latin vīgintī.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvint/

Numeral

cardinal number
20 Previous: dis et nuef
Next: vint et un

vint

  1. twenty

Descendants

  • French: vingt
    • Haitian Creole: ven
    • Louisiana Creole: vin
    • Mauritian Creole: vin
    • Garifuna: wein
  • Norman: vîngt, vingt
  • Walloon: vint

Old Norse

Adjective

vint

  1. positive degree strong neuter nominative/accusative singular of vindr

Picard

Etymology

From Latin ventus.

Noun

vint m (plural vints)

  1. wind

Piedmontese

Etymology

From Latin vīgintī.

Pronunciation

  • IPA(key): /viŋt/

Numeral

vint

  1. twenty

Walloon

Pronunciation

IPA(key): /vɛ̃/

Etymology 1

From Old French vint, from Latin vīgintī.

Numeral

vint

  1. twenty
    Leyîz bouyter vint munutes.
    Let simmer for twenty minutes.

Etymology 2

From Old French vent, from Latin ventus, from Proto-Indo-European *h₂weh₁- (to blow).

Noun

vint m

  1. wind

West Flemish

Etymology

From Middle Dutch vent (hero; man). Compare Saterland Frisian Wäänt (lad, boy).

Noun

vint m (plural vintn, diminutive vintje)

  1. man
  2. husband
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.