umawiać

From u- +‎ mawiać. First attested in 1399.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /uma(ː)vjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /umavjat͡ɕ/, /umɒvjat͡ɕ/

umawiać impf (perfective umówić)

1. (transitive, intransitive) to enter into an agreement [+accusative] [+ o (accusative) = for what], [+ z (instrumental) = with whom]
   • 1981 [1399], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, t. V, A. Roty gnieźnieńskie, s. 76-274, number 64, Gniezno:

     Iaco Micol[aj] s Wawrzincem ne mawal nigednei vmo[wy], bi mely pusczicz na przyaczele

     [Jako Mikoł[aj] z Wawrzyńcem nie umawiał ni jednej umo[wy], by mieli puścić na przyjaciele]

   • 1967 [1402], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 185, Kościan:

     Jaco pan Santhoczsky vmawal z Oczeslawem, isz *sczo by poprziszongl Oczeslaw, to by mu ten kmecz *mayl zaplaczicz

     [Jako pan Sątocski umawiał z Oczęsławem, iż cso by poprzysiągł Oczęsław, to by mu ten kmieć miał zapłacić]

   • 1981 [1403], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, t. V, A. Roty gnieźnieńskie, s. 76-274, number 127, Gniezno:

     Ysze Jaszek Radlo z Ianem ne vmawali any szlubowali za swa *bracze o woytowstwo

     [Iże Jaszek Radło s Janem nie umawiali ani ślubowali za swą bracią o wojtowstwo]

   • 1960 [1404], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 235, Pyzdry:

     Iaco Micolay ne przilubil smovi, czso Ian vmaval od Sandziuoya

     [Jako Mikołaj nie przylubił smowy, cso Jan umawiał od Sędziwoja]

• Polish: umawiać

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “umawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish umawiać. By surface analysis, u- +‎ mawiać.

• IPA^(key): /uˈma.vjat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /uˈma.vjat͡ɕ/, /uˈmɒ.vjat͡ɕ/

• Audio 1, umawiać

  (file)

• Audio 2, umawiać się

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: u‧ma‧wiać

umawiać impf (perfective umówić)

1. (transitive) to appoint, to set up, to make an appointment for someone, to schedule [+accusative = whom] [+ z (instrumental) = with whom], [+ na (accusative) = what kind of appointment]
2. (transitive) to agree on (to determine a determined thing in an agreement)

   Synonym: uzgadniać

   Antonym: odmawiać

3. (transitive, obsolete) to persuade, to convince

   Synonym: namawiać

4. (transitive, obsolete) to commission

   Synonyms: godzić, najmować

5. (reflexive with się) to appoint with, to set up, to make an appointment, to schedule [+ z (instrumental) = with whom], [+ na (accusative) = what kind of appointment]
6. (reflexive with się, intransitive) to agree on something [+ z (instrumental) = with whom], [+ co do (genitive) = as to what] [+ na (accusative) = on what]

• wizyta

• umawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• umawiać in Polish dictionaries at PWN
• Aleksandra Wieczorek (06.11.2018) “UMAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Aleksandra Wieczorek (06.11.2018) “UMAWIAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “umawiać”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “umawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “umawiać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 7, Warsaw, page 291