umówka

From umowa +‎ -ka. First attested in the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /umɔːfka/
• IPA^(key): (15^th CE) /umofka/

umówka n

1. excuse
   • 1895 [Fifteenth century], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich. Kodeks Działyńskich I‎, page 39:

     [P]rzygadza syą, ysze porodzony s plemyenya slacheczskyego... wydawayą syą na lotrowstwo... a swą wolą bywayą zbyegowie s krolestwa naschego, a taką mayącz vmowka (occasionem habentes), wiele zlego w krolestwie poczynayą

     [[P]rzygadza się, iże porodzoni z plemienia ślachecskiego... wydawają się na łotrowstwo... a swą wolą bywają zbiegowie z krolestwa naszego, a taką mając umowkę (occasionem habentes,), wiele złego w krolestwie poczynają]

• Polish: umówka

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “umówka”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish umówka. By surface analysis, umowa +‎ -ka.

• IPA^(key): /uˈmuf.ka/
• Rhymes: -ufka
• Syllabification: u‧mów‧ka

umówka f

1. (obsolete) Diminutive of umowa (“arrangement”)

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “umówka”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “umówka”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “umówka”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 7, Warsaw, page 302