stoppa
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstɔhpa/
Audio (file) - Rhymes: -ɔhpa
Verb
stoppa (weak verb, third-person singular past indicative stoppaði, supine stoppað)
Etymology 2
From Old Norse stoppa, borrowed Middle Low German stoppen, from Old Saxon *stoppon, from Proto-West Germanic *stoppōn.
Verb
stoppa (weak verb, third-person singular past indicative stoppaði, supine stoppað)
Conjugation
infinitive (nafnháttur) |
að stoppa | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
stoppað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stoppandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég stoppa | við stoppum | present (nútíð) |
ég stoppi | við stoppum |
þú stoppar | þið stoppið | þú stoppir | þið stoppið | ||
hann, hún, það stoppar | þeir, þær, þau stoppa | hann, hún, það stoppi | þeir, þær, þau stoppi | ||
past (þátíð) |
ég stoppaði | við stoppuðum | past (þátíð) |
ég stoppaði | við stoppuðum |
þú stoppaðir | þið stoppuðuð | þú stoppaðir | þið stoppuðuð | ||
hann, hún, það stoppaði | þeir, þær, þau stoppuðu | hann, hún, það stoppaði | þeir, þær, þau stoppuðu | ||
imperative (boðháttur) |
stoppa (þú) | stoppið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stoppaðu | stoppiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að stoppast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
stoppast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stoppandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég stoppast | við stoppumst | present (nútíð) |
ég stoppist | við stoppumst |
þú stoppast | þið stoppist | þú stoppist | þið stoppist | ||
hann, hún, það stoppast | þeir, þær, þau stoppast | hann, hún, það stoppist | þeir, þær, þau stoppist | ||
past (þátíð) |
ég stoppaðist | við stoppuðumst | past (þátíð) |
ég stoppaðist | við stoppuðumst |
þú stoppaðist | þið stoppuðust | þú stoppaðist | þið stoppuðust | ||
hann, hún, það stoppaðist | þeir, þær, þau stoppuðust | hann, hún, það stoppaðist | þeir, þær, þau stoppuðust | ||
imperative (boðháttur) |
stoppast (þú) | stoppist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stoppastu | stoppisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
stoppaður | stoppuð | stoppað | stoppaðir | stoppaðar | stoppuð | |
accusative (þolfall) |
stoppaðan | stoppaða | stoppað | stoppaða | stoppaðar | stoppuð | |
dative (þágufall) |
stoppuðum | stoppaðri | stoppuðu | stoppuðum | stoppuðum | stoppuðum | |
genitive (eignarfall) |
stoppaðs | stoppaðrar | stoppaðs | stoppaðra | stoppaðra | stoppaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
stoppaði | stoppaða | stoppaða | stoppuðu | stoppuðu | stoppuðu | |
accusative (þolfall) |
stoppaða | stoppuðu | stoppaða | stoppuðu | stoppuðu | stoppuðu | |
dative (þágufall) |
stoppaða | stoppuðu | stoppaða | stoppuðu | stoppuðu | stoppuðu | |
genitive (eignarfall) |
stoppaða | stoppuðu | stoppaða | stoppuðu | stoppuðu | stoppuðu |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)
Italian
Etymology 1
From Latin stuppa, from Ancient Greek στύππη (stúppē).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstop.pa/
- Rhymes: -oppa
- Hyphenation: stóp‧pa
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstɔp.pa/
- Rhymes: -ɔppa
- Hyphenation: stòp‧pa
Verb
stoppa
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstop.pa/
- Rhymes: -oppa
- Hyphenation: stóp‧pa
Verb
stoppa
Norwegian Bokmål
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
Etymology 2
From German Low German stoppen.
Alternative forms
Verb
stoppa (present tense stoppar, simple past and past participle stoppa, passive infinitive stoppast, present participle stoppande, imperative stopp)
- to stop
References
- “stoppa” in The Nynorsk Dictionary.
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *stoppō. Cognate with Old Saxon stoppo. Equivalent to *stoppian + -a, literally “stopper”.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstop.pɑ/
Declension
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | stoppa | stoppan |
accusative | stoppan | stoppan |
genitive | stoppan | stoppena |
dative | stoppan | stoppum |
Descendants
- Middle English: stoppe
Swedish
Etymology
From Old Norse stoppa, from Middle Low German stoppen, from Old Saxon *stoppon, from Proto-West Germanic *stoppōn.
Pronunciation
Audio (file)
Conjugation
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | stoppa | stoppas | ||
Supine | stoppat | stoppats | ||
Imperative | stoppa | — | ||
Imper. plural1 | stoppen | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | stoppar | stoppade | stoppas | stoppades |
Ind. plural1 | stoppa | stoppade | stoppas | stoppades |
Subjunctive2 | stoppe | stoppade | stoppes | stoppades |
Participles | ||||
Present participle | stoppande | |||
Past participle | stoppad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |