składźca

From składać +‎ -ca. First attested in 1448–1450.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /skɫat͡ɕt͡sa/
• IPA^(key): (15^th CE) /skɫat͡ɕt͡sa/

składźca m ?

1. arbitrator
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 95:

     Powod s stroni swey yednego, a krziwi s drugey stroni wthorego sklaczczye (compositores) mayąn obracz a podlug slozenya schkodi s obu stronu mayąn myecz dosycz

     [Powod z strony swej jednego, a krzywy z drugiej strony wtorego składźce (compositores) mają obrać a podług słożenia szkody s obu stronu mają mieć dosyć]

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “składźca”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN