serða

Icelandic

Etymology

From Old Norse serða, from Proto-Germanic *serþaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsɛrða/
    Rhymes: -ɛrða

Verb

serða (strong verb, third-person singular past indicative sarð, third-person plural past indicative surðu, supine sorðið)

  1. (somewhat archaic, vulgar) to fuck, to have (penetrative) sex with

Conjugation
serða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að serða
supine
(sagnbót)		 sorðið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 serðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég serð við serðum present
(nútíð)		 ég serði við serðum
þú serður þið serðið þú serðir þið serðið
hann, hún, það serður þeir, þær, þau serða hann, hún, það serði þeir, þær, þau serði
past
(þátíð)		 ég sarð við surðum past
(þátíð)		 ég syrði við syrðum
þú sarðst þið surðuð þú syrðir þið syrðuð
hann, hún, það sarð þeir, þær, þau surðu hann, hún, það syrði þeir, þær, þau syrðu
imperative
(boðháttur)		 serð (þú) serðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
sertu serðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sorðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sorðinn sorðin sorðið sorðnir sorðnar sorðin
accusative
(þolfall)		 sorðinn sorðna sorðið sorðna sorðnar sorðin
dative
(þágufall)		 sorðnum sorðinni sorðnu sorðnum sorðnum sorðnum
genitive
(eignarfall)		 sorðins sorðinnar sorðins sorðinna sorðinna sorðinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sorðni sorðna sorðna sorðnu sorðnu sorðnu
accusative
(þolfall)		 sorðna sorðnu sorðna sorðnu sorðnu sorðnu
dative
(þágufall)		 sorðna sorðnu sorðna sorðnu sorðnu sorðnu
genitive
(eignarfall)		 sorðna sorðnu sorðna sorðnu sorðnu sorðnu

Synonyms

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *serþaną. Cognate with Old English seorþan.

Verb

serða (singular past indicative sarð, plural past indicative surðu, past participle sorðinn)

  1. (vulgar) to fuck, to sodomize
    ef maðr kallar mann sorðinn
    if a man calls another man sodomized

Conjugation
Conjugation of serða — active (strong class 3)
infinitive serða
present participle serðandi
past participle sorðinn
indicative present past
1st-person singular serð sarð
2nd-person singular serðr sart
3rd-person singular serðr sarð
1st-person plural serðum surðum
2nd-person plural serðið surðuð
3rd-person plural serða surðu
subjunctive present past
1st-person singular serða syrða
2nd-person singular serðir syrðir
3rd-person singular serði syrði
1st-person plural serðim syrðim
2nd-person plural serðið syrðið
3rd-person plural serði syrði
imperative present
2nd-person singular serð
1st-person plural serðum
2nd-person plural serðið
Conjugation of serða — mediopassive (strong class 3)
infinitive serðask
present participle serðandisk
past participle sorðizk
indicative present past
1st-person singular serðumk surðumk
2nd-person singular serzk sarzk
3rd-person singular serzk sarzk
1st-person plural serðumsk surðumsk
2nd-person plural serðizk surðuzk
3rd-person plural serðask surðusk
subjunctive present past
1st-person singular serðumk syrðumk
2nd-person singular serðisk syrðisk
3rd-person singular serðisk syrðisk
1st-person plural serðimsk syrðimsk
2nd-person plural serðizk syrðizk
3rd-person plural serðisk syrðisk
imperative present
2nd-person singular serzk
1st-person plural serðumsk
2nd-person plural serðizk

Descendants
  • Icelandic: serða
  • Old Swedish: særþa
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.