przemawiać

From prze- +‎ mawiać. First attested in the 16th cenetury.[1][2]

• IPA^(key): /pʂɛˈma.vjat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: prze‧ma‧wiać

przemawiać impf (perfective przemówić)

1. (intransitive) to speak (to deliver a message to a group; to deliver a speech) [+ do (genitive) = to whom]
2. (intransitive) to speak up (to gain the ability speak)
3. (intransitive) to speak up (to begin speaking)

   Synonym: odzywać się

4. (intransitive, literary) to put in a good word [+ za (instrumental) = for whom]

   Synonym: wstawiać się

5. (intransitive) to speak to (to speak to someone in a particular manner) [+ do (genitive) = to whom]
6. (intransitive) to speak through (to appear in someone's behavior) [+ przez (accusative) = through whom]
7. (transitive) to talk over to talk around [+ do (genitive) = to whom]
8. (intransitive) to speak for, to speak against (to attest to something's benefit or detriment) [+ za (instrumental) = for what], [+ przeciwko (dative) = against what]
9. (reflexive with się, archaic) to argue, to fight

• przemawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przemawiać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przemawiać”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przemawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przemawiać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 5, Warsaw, page 131
• przemawiać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego