omówić

Old Polish

Etymology

From ob- + mówić. First attested in 1405.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔmɔːvit͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /ɔmovit͡ɕ/

Verb

omówić pf (imperfective omawiać)

  1. to slander
    Synonym: obmówić
    • 1915 [1474], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543, page 540:
      Jan ... gy sprosnymi, vrągayøczymy, omownimy, przecziwnymi, neczsnymi,... nesprawedliwimi, zlosthliwimi slowmi omovil
      [Jan... ji sprosnymi, urągającymi, omownymi, przeciwnymi, nieczsnymi..., niesprawiedliwymi, zlostliwymi słowmi omowił]
  2. to justify
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa, page 689:
      Nyektorzy chczą omovycz (volentes excusare) szvyatego Pyotra movyącz, yze... szyebye zaprzal, a nye Yesucrista
      [Niektorzy chcę omowić (volentes excusare) świętego Piotra mowią-ć, iże... siebie zaprzał, a nie Jesukrysta]
  3. to tout, to make famous
    • 1874-1891 [Fifteenth cenetury], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XVI, page 329:
      Fulserat ingenium, fama cantata, byla omovyona, per orbem
      [Fulserat ingenium, fama cantata, była omowiona, per orbem]
  4. (law) to deny a right of possession or title
    • 1967 [1405], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 266, Kościan:
      Jaco Woczech ne omouil Jana cu Dupieuiczom ani o tem we
      [Jako Wociech nie omowił Jana ku Dupiewicom ani o tem wie]

Derived terms

nouns
adjective
noun
verbs

Descendants

  • Polish: omówić

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish omówić. By surface analysis, o- + mówić. Compare Czech omluvit.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔˈmu.vit͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /ɔˈmo.vit͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -uvit͡ɕ
  • Syllabification: o‧mó‧wić

Verb

omówić pf (imperfective omawiać)

  1. (transitive) to discuss, to talk through
    Synonym: przedyskutować
  2. (transitive) to describe, to talk through
  3. (transitive, obsolete) to badmouth; to missay, to slag off, to slander, to vilify
    Synonyms: obmówić; see also Thesaurus:obrażać
  4. (transitive, Middle Polish) to legitimize, to justify
    Synonym: uzasadnić
  5. (transitive, Middle Polish) to explain, to inform, to let know
  6. (transitive, Middle Polish) to judge, to estimate without mincing words
  7. (reflexive with się, Middle Polish) to explain oneself, to justify oneself

Conjugation

Conjugation of omówić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive omówić
future tense 1st omówię omówimy
2nd omówisz omówicie
3rd omówi omówią
impersonal omówi się
past tense 1st omówiłem,
-(e)m omówił
omówiłam,
-(e)m omówiła
omówiłom,
-(e)m omówiło
omówiliśmy,
-(e)śmy omówili
omówiłyśmy,
-(e)śmy omówiły
2nd omówiłeś,
-(e)ś omówił
omówiłaś,
-(e)ś omówiła
omówiłoś,
-(e)ś omówiło
omówiliście,
-(e)ście omówili
omówiłyście,
-(e)ście omówiły
3rd omówił omówiła omówiło omówili omówiły
impersonal omówiono
conditional 1st omówiłbym,
bym omówił
omówiłabym,
bym omówiła
omówiłobym,
bym omówiło
omówilibyśmy,
byśmy omówili
omówiłybyśmy,
byśmy omówiły
2nd omówiłbyś,
byś omówił
omówiłabyś,
byś omówiła
omówiłobyś,
byś omówiło
omówilibyście,
byście omówili
omówiłybyście,
byście omówiły
3rd omówiłby,
by omówił
omówiłaby,
by omówiła
omówiłoby,
by omówiło
omówiliby,
by omówili
omówiłyby,
by omówiły
impersonal omówiono by
imperative 1st niech omówię omówmy
2nd omów omówcie
3rd niech omówi niech omówią
passive adjectival participle omówiony omówiona omówione omówieni omówione
anterior adverbial participle omówiwszy
verbal noun omówienie

Derived terms

nouns
adjective
adverb
nouns
verbs

References

    Further reading

    • omówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
    • omówić in Polish dictionaries at PWN
    • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “omowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
    • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “omowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
    • OMÓWIĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 25.09.2008
    • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “omówić”, in Słownik języka polskiego
    • Aleksander Zdanowicz (1861) “omówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
    • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “omówić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 776
    • omówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.