odmówić

• otmówić

From od- +‎ mówić. First attested in the 15th century.[1]

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔdmɔːvit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔdmovit͡ɕ/

odmówić pf (imperfective odmawiać)

1. to say no, to reject, to deny
   • 1950 [1429], Władysław Kuraszkiewicz, Adam Wolff, editors, Zapiski i roty polskie XV-XVI wieku z ksiąg sądowych ziemi warszawskiej, number 346:

     Kedi Marcisz swim kmeczem w czasz pouedzal, eze o wyesz odmovil, a na penandzech oszadzil

     [Kiedy Marcisz swym kmieciem w czas powiedział, eże o wieś odmowił, a na pieniądzech osadził]

   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 39:

     Nagod... proszil... swogich sząszadow wyesznycz, aby sladem... szlodzeya... gonycz gemv pomogli. Alye wyesznycze posczygacz slodzeya othmowily szą (furem insequi recusarunt

     [Nagod... prosił... swojich sąsiadow wieśnic, aby śladem... złodzieja... gonić jemu pomogli, ale wieśnice pościgać złodzieja otmowili są (furem insequi recusarunt]

2. to advise against
   • 1959 [1398], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 381, Poznań:

     Yssze Marczin ne odmouil Yana szoltisa od rok za swego pana za Wolwrama

     [Iże Marcin nie odmowił Jana sołtysza od rok[u] za swego pana za Wolframa]

3. to speak against, to resist, to protest
4. to take back, to rescind, to cancel one's words
   • 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, Poniec, page 133:

     Thego mnye danya przed gaynym szadem nygdy nye 'odmowyl, szlowye nye odwolal, przetho ya szprawnye foldruya polowyczą tego domu

     [Tego mnie dania przed gajnym sądem nigdy nie odmowił, słowie nie odwołał, przeto ja sprawnie fołdruję połowicę tego domu]

5. to arrange, to agree
   • 1901 [1463-1465], Jan Rozwadowski, editor, De morte prologus [Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią]‎, Mierzeniec, Płock, line 349:

     Chciałbych otmowić z tobą, mogłlibych się skryć przed tobą, gdybych się w ziemi chował albo twardo zamurował

     [Chczalbych othmovycz s tobv, moglybych (leg. mogł-li-bych) szya szkrycz przeth tobv, gdybych szyą w szemy choval albo twardo szamvroval?]

• Polish: odmówić

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “odmówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish odmówić. By surface analysis, od- +‎ mówić. Compare Polish odmówić.

• IPA^(key): /ɔdˈmu.vit͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔdˈmo.vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uvit͡ɕ
• Syllabification: od‧mó‧wić

odmówić pf (imperfective odmawiać)

1. (transitive or in Middle Polish, reflexive) to say no, to deny, to reject (to reject something) [+genitive = what] [+dative = whom]
   • 1871, Bronisław Wołowski, Polacy w rewolucyi paryzkiéj‎, Drukarnia narodowa W. Manickiego, archived from the original on 2022-08-07, page 12:

     P[an] Juliusz Favre odmówił traktowania z buntownikami, choć buntownikiem było dwu-milionowe miasto, zupełnie tak samo jak car Mikołaj odmówił traktowania z Polakami.

     Mr. Jules Favre refused to negotiate with the rebels, though a city of two million people was in rebellion, entirely the same way Tsar Nicholas refused to negotiate with the Poles.

2. (transitive) to deny, to refuse (to refuse to give, grant, or recognize something to someone) [+genitive = what] [+dative = what/whom]

   Synonym: odsądzić

   Antonym: przyznać

3. (transitive) to say grace, to say a prayer

   Synonym: zmówić

4. (transitive, colloquial) to cancel, to negative (to invalidate, annul)

   Antonym: umówić

5. (transitive, Middle Polish) to recite (to say what one is obligated or ought to say)
6. (intransitive, Middle Polish) to reply, to answer

   Synonym: odpowiedzieć

7. (intransitive, Middle Polish) to arrange, to agree as a result of conversation

• odmówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odmówić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “odmowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “odmowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “ODMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 15.09.2008
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “odmówić”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “odmówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “odmówić”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 3, Warsaw, page 626
• odmówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego