obiecnie

From obiecny +‎ -ie. First attested in 1498.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔbjɛt͡sɲɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔbjɛt͡sɲɛ/

obiecnie

1. publicly, openly
   • 1880 [1498], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności, volume III, page 335:

     My, Hanus,... vysnawamy tym tho lystem obyecznye przyed wsyemy

     [My, Hanusz,... wyznawamy tym to listem obiecnie przed wszemi]

• Middle Polish: obiecnie

• Bańkowski, Andrzej (2000) “obiecnie”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “obiecnie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish obiecnie. By surface analysis, obiecny +‎ -ie. Displaced by and doublet of obecnie, a borrowed form.

• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔˈbjɛt͡s.ɲɛ/

obiecnie (not comparable)

1. (Middle Polish) personally, oneself

   Synonyms: (Middle Polish) obecnie, osobiście, sam, we własnej osobie

2. (Middle Polish) commonly, communally

   Synonyms: (Middle Polish) obecnie, ogólnie, powszechnie

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obecnie, obiecnie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]