nægja

Icelandic

Etymology

From Old Norse nœgja, from Proto-Germanic *ganōgijaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈnaiːja/
    Rhymes: -aiːja

Verb

nægja (weak verb, third-person singular past indicative nægði, supine nægt)

  1. to suffice, be enough

Conjugation
nægja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að nægja
supine
(sagnbót)		 nægt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 nægjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég nægi við nægjum present
(nútíð)		 ég nægi við nægjum
þú nægir þið nægið þú nægir þið nægið
hann, hún, það nægir þeir, þær, þau nægja hann, hún, það nægi þeir, þær, þau nægi
past
(þátíð)		 ég nægði við nægðum past
(þátíð)		 ég nægði við nægðum
þú nægðir þið nægðuð þú nægðir þið nægðuð
hann, hún, það nægði þeir, þær, þau nægðu hann, hún, það nægði þeir, þær, þau nægðu
imperative
(boðháttur)		 næg (þú) nægið (þið)
Forms with appended personal pronoun
nægðu nægiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
nægjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að nægjast
supine
(sagnbót)		 nægst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 nægjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég nægist við nægjumst present
(nútíð)		 ég nægist við nægjumst
þú nægist þið nægist þú nægist þið nægist
hann, hún, það nægist þeir, þær, þau nægjast hann, hún, það nægist þeir, þær, þau nægist
past
(þátíð)		 ég nægðist við nægðumst past
(þátíð)		 ég nægðist við nægðumst
þú nægðist þið nægðust þú nægðist þið nægðust
hann, hún, það nægðist þeir, þær, þau nægðust hann, hún, það nægðist þeir, þær, þau nægðust
imperative
(boðháttur)		 nægst (þú) nægist (þið)
Forms with appended personal pronoun
nægstu nægisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

Noun

nægja f (genitive singular nægju, no plural)

  1. what was needed, enough to be content with, (one's) fill
    Þeir fóru er þeir höfðu etið nægju sína.
    They left when they had eaten their fill.

Declension
declension of nægja
f-w1 singular
indefinite definite
nominative nægja nægjan
accusative nægju nægjuna
dative nægju nægjunni
genitive nægju nægjunnar
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.