lúta

See also: luta

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈluːta/
    Rhymes: -uːta

Etymology 1

From Old Norse lúta, from Proto-Germanic *lūtaną.

Verb

lúta (strong verb, third-person singular past indicative laut, third-person plural past indicative lutu, supine lotið)

  1. (transitive) bow
  2. submit to
Conjugation
lúta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að lúta
supine
(sagnbót)		 lotið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 lútandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég lýt við lútum present
(nútíð)		 ég lúti við lútum
þú lýtur þið lútið þú lútir þið lútið
hann, hún, það lýtur þeir, þær, þau lúta hann, hún, það lúti þeir, þær, þau lúti
past
(þátíð)		 ég laut við lutum past
(þátíð)		 ég lyti við lytum
þú laust þið lutuð þú lytir þið lytuð
hann, hún, það laut þeir, þær, þau lutu hann, hún, það lyti þeir, þær, þau lytu
imperative
(boðháttur)		 lút (þú) lútið (þið)
Forms with appended personal pronoun
lúttu lútiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 lotinn lotin lotið lotnir lotnar lotin
accusative
(þolfall)		 lotinn lotna lotið lotna lotnar lotin
dative
(þágufall)		 lotnum lotinni lotnu lotnum lotnum lotnum
genitive
(eignarfall)		 lotins lotinnar lotins lotinna lotinna lotinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 lotni lotna lotna lotnu lotnu lotnu
accusative
(þolfall)		 lotna lotnu lotna lotnu lotnu lotnu
dative
(þágufall)		 lotna lotnu lotna lotnu lotnu lotnu
genitive
(eignarfall)		 lotna lotnu lotna lotnu lotnu lotnu

Etymology 2

First attested in the 17th century. Borrowed from Danish lut, from Middle Low German lute, from Italian liuto, from Arabic اَلْعُود (al-ʕūd, “wood”).

Noun

lúta f (genitive singular lútu, nominative plural lútur)

  1. lute
Declension
declension of lúta
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative lúta lútan lútur lúturnar
accusative lútu lútuna lútur lúturnar
dative lútu lútunni lútum lútunum
genitive lútu lútunnar lúta lútanna

Etymology 3

From lútur (“lye”).

Verb

lúta (weak verb, third-person singular past indicative lútaði, supine lútað)

  1. to apply lye to
Conjugation
lúta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að lúta
supine
(sagnbót)		 lútað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 lútandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég lúta við lútum present
(nútíð)		 ég lúti við lútum
þú lútar þið lútið þú lútir þið lútið
hann, hún, það lútar þeir, þær, þau lúta hann, hún, það lúti þeir, þær, þau lúti
past
(þátíð)		 ég lútaði við lútuðum past
(þátíð)		 ég lútaði við lútuðum
þú lútaðir þið lútuðuð þú lútaðir þið lútuðuð
hann, hún, það lútaði þeir, þær, þau lútuðu hann, hún, það lútaði þeir, þær, þau lútuðu
imperative
(boðháttur)		 lúta (þú) lútið (þið)
Forms with appended personal pronoun
lútaðu lútiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lútast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að lútast
supine
(sagnbót)		 lútast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 lútandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég lútast við lútumst present
(nútíð)		 ég lútist við lútumst
þú lútast þið lútist þú lútist þið lútist
hann, hún, það lútast þeir, þær, þau lútast hann, hún, það lútist þeir, þær, þau lútist
past
(þátíð)		 ég lútaðist við lútuðumst past
(þátíð)		 ég lútaðist við lútuðumst
þú lútaðist þið lútuðust þú lútaðist þið lútuðust
hann, hún, það lútaðist þeir, þær, þau lútuðust hann, hún, það lútaðist þeir, þær, þau lútuðust
imperative
(boðháttur)		 lútast (þú) lútist (þið)
Forms with appended personal pronoun
lútastu lútisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lútaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 lútaður lútuð lútað lútaðir lútaðar lútuð
accusative
(þolfall)		 lútaðan lútaða lútað lútaða lútaðar lútuð
dative
(þágufall)		 lútuðum lútaðri lútuðu lútuðum lútuðum lútuðum
genitive
(eignarfall)		 lútaðs lútaðrar lútaðs lútaðra lútaðra lútaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 lútaði lútaða lútaða lútuðu lútuðu lútuðu
accusative
(þolfall)		 lútaða lútuðu lútaða lútuðu lútuðu lútuðu
dative
(þágufall)		 lútaða lútuðu lútaða lútuðu lútuðu lútuðu
genitive
(eignarfall)		 lútaða lútuðu lútaða lútuðu lútuðu lútuðu

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *lūtaną.

Verb

lúta (singular past indicative laut, plural past indicative lutu, past participle lotinn)

  1. to lout, bow down
  2. to bow to in homage or worship
  3. to give away, yield
    hinir lægri verða at lúta
    the weaker has to yield

Conjugation
Conjugation of lúta — active (strong class 2)
infinitive lúta
present participle lútandi
past participle lotinn
indicative present past
1st-person singular lýt laut
2nd-person singular lýtr lauzt
3rd-person singular lýtr laut
1st-person plural lútum lutum
2nd-person plural lútið lutuð
3rd-person plural lúta lutu
subjunctive present past
1st-person singular lúta lyta
2nd-person singular lútir lytir
3rd-person singular lúti lyti
1st-person plural lútim lytim
2nd-person plural lútið lytið
3rd-person plural lúti lyti
imperative present
2nd-person singular lút
1st-person plural lútum
2nd-person plural lútið
Conjugation of lúta — mediopassive (strong class 2)
infinitive lútask
present participle lútandisk
past participle lotizk
indicative present past
1st-person singular lútumk lutumk
2nd-person singular lýzk lauzk
3rd-person singular lýzk lauzk
1st-person plural lútumsk lutumsk
2nd-person plural lútizk lutuzk
3rd-person plural lútask lutusk
subjunctive present past
1st-person singular lútumk lytumk
2nd-person singular lútisk lytisk
3rd-person singular lútisk lytisk
1st-person plural lútimsk lytimsk
2nd-person plural lútizk lytizk
3rd-person plural lútisk lytisk
imperative present
2nd-person singular ljózk
1st-person plural lútumsk
2nd-person plural lútizk

Descendants
  • Icelandic: lúta
  • Norwegian Nynorsk: luta, lute
  • Norwegian Bokmål: lute

References
  • “lúta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.