fregna
Icelandic
Etymology
From Old Norse fregna, from Proto-Germanic *frehnaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfrɛkna/
- Rhymes: -ɛkna
Verb
fregna (weak verb, third-person singular past indicative fregnaði, supine fregnað)
Conjugation
fregna — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að fregna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
fregnað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fregnandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég fregna | við fregnum | present (nútíð) |
ég fregni | við fregnum |
þú fregnar | þið fregnið | þú fregnir | þið fregnið | ||
hann, hún, það fregnar | þeir, þær, þau fregna | hann, hún, það fregni | þeir, þær, þau fregni | ||
past (þátíð) |
ég fregnaði | við fregnuðum | past (þátíð) |
ég fregnaði | við fregnuðum |
þú fregnaðir | þið fregnuðuð | þú fregnaðir | þið fregnuðuð | ||
hann, hún, það fregnaði | þeir, þær, þau fregnuðu | hann, hún, það fregnaði | þeir, þær, þau fregnuðu | ||
imperative (boðháttur) |
fregna (þú) | fregnið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
fregnaðu | fregniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
fregnast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) |
að fregnast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
fregnast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fregnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég fregnast | við fregnumst | present (nútíð) |
ég fregnist | við fregnumst |
þú fregnast | þið fregnist | þú fregnist | þið fregnist | ||
hann, hún, það fregnast | þeir, þær, þau fregnast | hann, hún, það fregnist | þeir, þær, þau fregnist | ||
past (þátíð) |
ég fregnaðist | við fregnuðumst | past (þátíð) |
ég fregnaðist | við fregnuðumst |
þú fregnaðist | þið fregnuðust | þú fregnaðist | þið fregnuðust | ||
hann, hún, það fregnaðist | þeir, þær, þau fregnuðust | hann, hún, það fregnaðist | þeir, þær, þau fregnuðust | ||
imperative (boðháttur) |
fregnast (þú) | fregnist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
fregnastu | fregnisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
fregnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
fregnaður | fregnuð | fregnað | fregnaðir | fregnaðar | fregnuð | |
accusative (þolfall) |
fregnaðan | fregnaða | fregnað | fregnaða | fregnaðar | fregnuð | |
dative (þágufall) |
fregnuðum | fregnaðri | fregnuðu | fregnuðum | fregnuðum | fregnuðum | |
genitive (eignarfall) |
fregnaðs | fregnaðrar | fregnaðs | fregnaðra | fregnaðra | fregnaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
fregnaði | fregnaða | fregnaða | fregnuðu | fregnuðu | fregnuðu | |
accusative (þolfall) |
fregnaða | fregnuðu | fregnaða | fregnuðu | fregnuðu | fregnuðu | |
dative (þágufall) |
fregnaða | fregnuðu | fregnaða | fregnuðu | fregnuðu | fregnuðu | |
genitive (eignarfall) |
fregnaða | fregnuðu | fregnaða | fregnuðu | fregnuðu | fregnuðu |
Synonyms
Related terms
Italian
Etymology
The origin is unknown. Perhaps from Latin fricāre, with -gn- under the influence of frangere.
Derived terms
- fregnaccia (“lie”)
- fregnacciaro (“liar”)
Anagrams
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfrej.nɑ/
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *frehnaną.
Conjugation
Conjugation of fregna — active (strong class 5)
infinitive | fregna | |
---|---|---|
present participle | fregnandi | |
past participle | freginn | |
indicative | present | past |
1st-person singular | fregn | frá |
2nd-person singular | fregn | frátt |
3rd-person singular | fregn | frá |
1st-person plural | fregnum | frágum |
2nd-person plural | fregnið | fráguð |
3rd-person plural | fregna | frágu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | fregna | fræga |
2nd-person singular | fregnir | frægir |
3rd-person singular | fregni | frægi |
1st-person plural | fregnim | frægim |
2nd-person plural | fregnið | frægið |
3rd-person plural | fregni | frægi |
imperative | present | |
2nd-person singular | fregn | |
1st-person plural | fregnum | |
2nd-person plural | fregnið |
Conjugation of fregna — mediopassive (strong class 5)
infinitive | fregnask | |
---|---|---|
present participle | fregnandisk | |
past participle | fregizk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | fregnumk | frágumk |
2nd-person singular | fregnsk | frázk |
3rd-person singular | fregnsk | frásk |
1st-person plural | fregnumsk | frágumsk |
2nd-person plural | fregnizk | fráguzk |
3rd-person plural | fregnask | frágusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | fregnumk | frægumk |
2nd-person singular | fregnisk | frægisk |
3rd-person singular | fregnisk | frægisk |
1st-person plural | fregnimsk | frægimsk |
2nd-person plural | fregnizk | frægizk |
3rd-person plural | fregnisk | frægisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | fregnsk | |
1st-person plural | fregnumsk | |
2nd-person plural | fregnizk |
References
- “fregna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Romansch
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.