blasfemeren

Dutch

Alternative forms

  • blasphemeeren (obsolete)
  • blasphemeren (obsolete)

Etymology

From Middle Dutch blasfemeren, from Medieval Latin blasphēmō.

Pronunciation

  • IPA(key): /blɑsfəˈmeːrə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: blas‧fe‧me‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

blasfemeren

  1. (intransitive) to blaspheme

Inflection

Inflection of blasfemeren (weak)
infinitive blasfemeren
past singular blasfemeerde
past participle geblasfemeerd
infinitive blasfemeren
gerund blasfemeren n
present tense past tense
1st person singular blasfemeerblasfemeerde
2nd person sing. (jij) blasfemeertblasfemeerde
2nd person sing. (u) blasfemeertblasfemeerde
2nd person sing. (gij) blasfemeertblasfemeerde
3rd person singular blasfemeertblasfemeerde
plural blasfemerenblasfemeerden
subjunctive sing.1 blasfemereblasfemeerde
subjunctive plur.1 blasfemerenblasfemeerden
imperative sing. blasfemeer
imperative plur.1 blasfemeert
participles blasfemerendgeblasfemeerd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.