bijdehand

Dutch

Etymology

Univerbation from bij + de + hand.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌbɛi̯.dəˈɦɑnt/
  • (file)
  • Hyphenation: bij‧de‧hand
  • Rhymes: -ɑnt

Adjective

bijdehand (comparative bijdehanter, superlative bijdehandst)

  1. bright, smart, sly, pedantic
  2. forward, bold

Inflection

Inflection of bijdehand
uninflected bijdehand
inflected bijdehante
comparative bijdehanter
positive comparative superlative
predicative/adverbial bijdehandbijdehanterhet bijdehandst
het bijdehandste
indefinite m./f. sing. bijdehantebijdehanterebijdehandste
n. sing. bijdehandbijdehanterbijdehandste
plural bijdehantebijdehanterebijdehandste
definite bijdehantebijdehanterebijdehandste
partitive bijdehandsbijdehanters

Derived terms

  • bijdehandje
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.