biedula

See also: biedulą

Polish

Etymology

From bieda +‎ -ula. First attested in 1887.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bjɛˈdu.la/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ula
  • Syllabification: bie‧du‧la

Noun

biedula f (diminutive biedulka)

  1. (colloquial, endearing) poor thing
    Synonyms: biedak, biedactwo

Declension
Declension of biedula
singular plural
nominative biedula biedule
genitive bieduli biedul
dative bieduli biedulom
accusative biedulę biedule
instrumental biedulą biedulami
locative bieduli biedulach
vocative biedulo biedule
adjectives
adverb
nouns
verbs

References
  1. Przegląd Tygodniowy Życia Społecznego, Literatury i Sztuk Pięknych R.22‎, number 21, 1887, page 294
  2. biedula in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • biedula in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • biedula in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.