bezwachtelen

Dutch

Etymology

From be- + zwachtelen or zwachtel + be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈzʋɑx.tə.lə(n)/
  • Hyphenation: be‧zwach‧te‧len

Verb

bezwachtelen

  1. (transitive) to bandage, to bind, to wrap

Inflection

Inflection of bezwachtelen (weak, prefixed)
infinitive bezwachtelen
past singular bezwachtelde
past participle bezwachteld
infinitive bezwachtelen
gerund bezwachtelen n
present tense past tense
1st person singular bezwachtelbezwachtelde
2nd person sing. (jij) bezwachteltbezwachtelde
2nd person sing. (u) bezwachteltbezwachtelde
2nd person sing. (gij) bezwachteltbezwachtelde
3rd person singular bezwachteltbezwachtelde
plural bezwachtelenbezwachtelden
subjunctive sing.1 bezwachtelebezwachtelde
subjunctive plur.1 bezwachtelenbezwachtelden
imperative sing. bezwachtel
imperative plur.1 bezwachtelt
participles bezwachtelendbezwachteld
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.