adoracja

• adoracya (Pre-reform orthography (1816))

Learned borrowing from Latin adōrātiō.[1][2] First attested in the 16th century.[3]

• IPA^(key): /a.dɔˈra.t͡sja/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: a‧do‧ra‧cja

adoracja f

1. (countable, religion) adoration (an act of religious worship)

   Synonym: uwielbienie

   wieczna adoracja ― eternal adoration

   czas adoracji ― time of adoration

   adoracja Pana ― adoration of the Lord

   adoracja Boga ― adoration of God

   adoracja krzyża ― adoration of the cross

2. (literary, uncountable) adoration (the act of adoring; loving devotion or fascination)

   przedmiot/obiekt adoracji ― object of adoration

• adoracja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• adoracja in Polish dictionaries at PWN
• Danuta Lankiewicz (02.12.2019) “ADORACJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “adoracya”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “adoracja”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adoracja”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 1, Warsaw, page 9