aankondigen

Dutch

From aan +‎ kondigen.

aankondigen

Inflection of aankondigen (weak, separable)
infinitive	aankondigen
past singular	kondigde aan
past participle	aangekondigd
infinitive	aankondigen
gerund	aankondigen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kondig aan	kondigde aan	aankondig	aankondigde
2nd person sing. (jij)	kondigt aan	kondigde aan	aankondigt	aankondigde
2nd person sing. (u)	kondigt aan	kondigde aan	aankondigt	aankondigde
2nd person sing. (gij)	kondigt aan	kondigde aan	aankondigt	aankondigde
3rd person singular	kondigt aan	kondigde aan	aankondigt	aankondigde
plural	kondigen aan	kondigden aan	aankondigen	aankondigden

subjunctive sing.¹	kondige aan	kondigde aan	aankondige	aankondigde
subjunctive plur.¹	kondigen aan	kondigden aan	aankondigen	aankondigden

imperative sing.	kondig aan
imperative plur.¹	kondigt aan

participles	aankondigend	aangekondigd
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.