τρυπάω

Ancient Greek

Etymology

From τρῦπα (trûpa, “hole”) +‎ -άω (-áō), from Proto-Indo-European *terh₁- (“to drill, pierce”).

Pronunciation
 

Verb

τρῡπάω • (trūpáō)

  1. to bore, pierce through
  2. to force through

Conjugation
   Present: τρῡπᾰ́ω, τρῡπᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τρῡπᾰ́ω τρῡπᾰ́εις τρῡπᾰ́ει τρῡπᾰ́ετον τρῡπᾰ́ετον τρῡπᾰ́ομεν τρῡπᾰ́ετε τρῡπᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive τρῡπᾰ́ω τρῡπᾰ́ῃς τρῡπᾰ́ῃ τρῡπᾰ́ητον τρῡπᾰ́ητον τρῡπᾰ́ωμεν τρῡπᾰ́ητε τρῡπᾰ́ωσῐ(ν)
optative τρῡπᾰ́οιμῐ τρῡπᾰ́οις τρῡπᾰ́οι τρῡπᾰ́οιτον τρῡπᾰοίτην τρῡπᾰ́οιμεν τρῡπᾰ́οιτε τρῡπᾰ́οιεν
imperative   τρῡ́πᾰε τρῡπᾰέτω τρῡπᾰ́ετον τρῡπᾰέτων   τρῡπᾰ́ετε τρῡπᾰόντων
middle/
passive		 indicative τρῡπᾰ́ομαι τρῡπᾰ́ῃ,
τρῡπᾰ́ει		 τρῡπᾰ́εται τρῡπᾰ́εσθον τρῡπᾰ́εσθον τρῡπᾰόμεθᾰ τρῡπᾰ́εσθε τρῡπᾰ́ονται
subjunctive τρῡπᾰ́ωμαι τρῡπᾰ́ῃ τρῡπᾰ́ηται τρῡπᾰ́ησθον τρῡπᾰ́ησθον τρῡπᾰώμεθᾰ τρῡπᾰ́ησθε τρῡπᾰ́ωνται
optative τρῡπᾰοίμην τρῡπᾰ́οιο τρῡπᾰ́οιτο τρῡπᾰ́οισθον τρῡπᾰοίσθην τρῡπᾰοίμεθᾰ τρῡπᾰ́οισθε τρῡπᾰ́οιντο
imperative   τρῡπᾰ́ου τρῡπᾰέσθω τρῡπᾰ́εσθον τρῡπᾰέσθων   τρῡπᾰ́εσθε τρῡπᾰέσθων
active middle/passive
infinitive τρῡπᾰ́ειν τρῡπᾰ́εσθαι
participle m τρῡπᾰ́ων τρῡπᾰόμενος
f τρῡπᾰ́ουσᾰ τρῡπᾰομένη
n τρῡπᾰ́ον τρῡπᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: τρῡπῶ, τρῡπῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τρῡπῶ τρῡπᾷς τρῡπᾷ τρῡπᾶτον τρῡπᾶτον τρῡπῶμεν τρῡπᾶτε τρῡπῶσῐ(ν)
subjunctive τρῡπῶ τρῡπᾷς τρῡπᾷ τρῡπᾶτον τρῡπᾶτον τρῡπῶμεν τρῡπᾶτε τρῡπῶσῐ(ν)
optative τρῡπῴην,
τρῡπῷμῐ		 τρῡπῴης,
τρῡπῷς		 τρῡπῴη,
τρῡπῷ		 τρῡπῷτον,
τρῡπῴητον		 τρῡπῴτην,
τρῡπῳήτην		 τρῡπῷμεν,
τρῡπῴημεν		 τρῡπῷτε,
τρῡπῴητε		 τρῡπῷεν,
τρῡπῴησᾰν
imperative   τρῡ́πᾱ τρῡπᾱ́τω τρῡπᾶτον τρῡπᾱ́των   τρῡπᾶτε τρῡπώντων
middle/
passive		 indicative τρῡπῶμαι τρῡπᾷ τρῡπᾶται τρῡπᾶσθον τρῡπᾶσθον τρῡπώμεθᾰ τρῡπᾶσθε τρῡπῶνται
subjunctive τρῡπῶμαι τρῡπᾷ τρῡπᾶται τρῡπᾶσθον τρῡπᾶσθον τρῡπώμεθᾰ τρῡπᾶσθε τρῡπῶνται
optative τρῡπῴμην τρῡπῷο τρῡπῷτο τρῡπῷσθον τρῡπῴσθην τρῡπῴμεθᾰ τρῡπῷσθε τρῡπῷντο
imperative   τρῡπῶ τρῡπᾱ́σθω τρῡπᾶσθον τρῡπᾱ́σθων   τρῡπᾶσθε τρῡπᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive τρῡπᾶν τρῡπᾶσθαι
participle m τρῡπῶν τρῡπώμενος
f τρῡπῶσᾰ τρῡπωμένη
n τρῡπῶν τρῡπώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτρῡ́πᾰον, ἐτρῡπᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτρῡ́πᾰον ἐτρῡ́πᾰες ἐτρῡ́πᾰε(ν) ἐτρῡπᾰ́ετον ἐτρῡπᾰέτην ἐτρῡπᾰ́ομεν ἐτρῡπᾰ́ετε ἐτρῡ́πᾰον
middle/
passive		 indicative ἐτρῡπᾰόμην ἐτρῡπᾰ́ου ἐτρῡπᾰ́ετο ἐτρῡπᾰ́εσθον ἐτρῡπᾰέσθην ἐτρῡπᾰόμεθᾰ ἐτρῡπᾰ́εσθε ἐτρῡπᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτρῡ́πων, ἐτρῡπώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτρῡ́πων ἐτρῡ́πᾱς ἐτρῡ́πᾱ ἐτρῡπᾶτον ἐτρῡπᾱ́την ἐτρῡπῶμεν ἐτρῡπᾶτε ἐτρῡ́πων
middle/
passive		 indicative ἐτρῡπώμην ἐτρῡπῶ ἐτρῡπᾶτο ἐτρῡπᾶσθον ἐτρῡπᾱ́σθην ἐτρῡπώμεθᾰ ἐτρῡπᾶσθε ἐτρῡπῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτρῡ́πησᾰ, ἐτρῡπησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτρῡ́πησᾰ ἐτρῡ́πησᾰς ἐτρῡ́πησε(ν) ἐτρῡπήσᾰτον ἐτρῡπησᾰ́την ἐτρῡπήσᾰμεν ἐτρῡπήσᾰτε ἐτρῡ́πησᾰν
subjunctive τρῡπήσω τρῡπήσῃς τρῡπήσῃ τρῡπήσητον τρῡπήσητον τρῡπήσωμεν τρῡπήσητε τρῡπήσωσῐ(ν)
optative τρῡπήσαιμῐ τρῡπήσειᾰς,
τρῡπήσαις		 τρῡπήσειε(ν),
τρῡπήσαι		 τρῡπήσαιτον τρῡπησαίτην τρῡπήσαιμεν τρῡπήσαιτε τρῡπήσειᾰν,
τρῡπήσαιεν
imperative   τρῡ́πησον τρῡπησᾰ́τω τρῡπήσᾰτον τρῡπησᾰ́των   τρῡπήσᾰτε τρῡπησᾰ́ντων
middle indicative ἐτρῡπησᾰ́μην ἐτρῡπήσω ἐτρῡπήσᾰτο ἐτρῡπήσᾰσθον ἐτρῡπησᾰ́σθην ἐτρῡπησᾰ́μεθᾰ ἐτρῡπήσᾰσθε ἐτρῡπήσᾰντο
subjunctive τρῡπήσωμαι τρῡπήσῃ τρῡπήσηται τρῡπήσησθον τρῡπήσησθον τρῡπησώμεθᾰ τρῡπήσησθε τρῡπήσωνται
optative τρῡπησαίμην τρῡπήσαιο τρῡπήσαιτο τρῡπήσαισθον τρῡπησαίσθην τρῡπησαίμεθᾰ τρῡπήσαισθε τρῡπήσαιντο
imperative   τρῡ́πησαι τρῡπησᾰ́σθω τρῡπήσᾰσθον τρῡπησᾰ́σθων   τρῡπήσᾰσθε τρῡπησᾰ́σθων
active middle
infinitive τρῡπῆσαι τρῡπήσᾰσθαι
participle m τρῡπήσᾱς τρῡπησᾰ́μενος
f τρῡπήσᾱσᾰ τρῡπησᾰμένη
n τρῡπῆσᾰν τρῡπησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετρῡ́πηκᾰ, τετρῡ́πημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετρῡ́πηκᾰ τετρῡ́πηκᾰς τετρῡ́πηκε(ν) τετρῡπήκᾰτον τετρῡπήκᾰτον τετρῡπήκᾰμεν τετρῡπήκᾰτε τετρῡπήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετρῡπήκω τετρῡπήκῃς τετρῡπήκῃ τετρῡπήκητον τετρῡπήκητον τετρῡπήκωμεν τετρῡπήκητε τετρῡπήκωσῐ(ν)
optative τετρῡπήκοιμῐ,
τετρῡπηκοίην		 τετρῡπήκοις,
τετρῡπηκοίης		 τετρῡπήκοι,
τετρῡπηκοίη		 τετρῡπήκοιτον τετρῡπηκοίτην τετρῡπήκοιμεν τετρῡπήκοιτε τετρῡπήκοιεν
imperative   τετρῡ́πηκε τετρῡπηκέτω τετρῡπήκετον τετρῡπηκέτων   τετρῡπήκετε τετρῡπηκόντων
middle/
passive		 indicative τετρῡ́πημαι τετρῡ́πησαι τετρῡ́πηται τετρῡ́πησθον τετρῡ́πησθον τετρῡπήμεθᾰ τετρῡ́πησθε τετρῡ́πηνται
subjunctive τετρῡπημένος ὦ τετρῡπημένος ᾖς τετρῡπημένος ᾖ τετρῡπημένω ἦτον τετρῡπημένω ἦτον τετρῡπημένοι ὦμεν τετρῡπημένοι ἦτε τετρῡπημένοι ὦσῐ(ν)
optative τετρῡπημένος εἴην τετρῡπημένος εἴης τετρῡπημένος εἴη τετρῡπημένω εἴητον/εἶτον τετρῡπημένω εἰήτην/εἴτην τετρῡπημένοι εἴημεν/εἶμεν τετρῡπημένοι εἴητε/εἶτε τετρῡπημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τετρῡ́πησο τετρῡπήσθω τετρῡ́πησθον τετρῡπήσθων   τετρῡ́πησθε τετρῡπήσθων
active middle/passive
infinitive τετρῡπηκέναι τετρῡπῆσθαι
participle m τετρῡπηκώς τετρῡπημένος
f τετρῡπηκυῖᾰ τετρῡπημένη
n τετρῡπηκός τετρῡπημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετρῡπήκειν, ἐτετρῡπήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετρῡπήκειν,
ἐτετρῡπήκη		 ἐτετρῡπήκεις,
ἐτετρῡπήκης		 ἐτετρῡπήκει(ν) ἐτετρῡπήκετον ἐτετρῡπηκέτην ἐτετρῡπήκεμεν ἐτετρῡπήκετε ἐτετρῡπήκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐτετρῡπήμην ἐτετρῡ́πησο ἐτετρῡ́πητο ἐτετρῡ́πησθον ἐτετρῡπήσθην ἐτετρῡπήμεθᾰ ἐτετρῡ́πησθε ἐτετρῡ́πηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • τρῡ́πανον (trū́panon, “borer, trepan”)
  • τρῡπητής (trūpētḗs, “borer”)
    • → Translingual: Trypeta

Descendants

Further reading

Greek

Alternative forms

Etymology

From the modern τρυπώ (trypó), τρυπ- + -άω, from Ancient Greek τρῡπῶ (trūpô), contracted form of τρῡπάω (trūpáō).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /tɾiˈpa.o/
  • Hyphenation: τρυ‧πά‧ω

Verb

τρυπάω • (trypáo) / τρυπώ (past τρύπησα, passive τρυπιέμαι, p‑past τρυπήθηκα, ppp τρυπημένος)

  1. to pierce, puncture, drill, prick (make a hole in)

Conjugation
τρυπάω / τρυπώ, τρυπιέμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg τρυπάω, τρυπώ τρυπήσω τρυπιέμαι τρυπηθώ
2 sg τρυπάς τρυπήσεις τρυπιέσαι τρυπηθείς
3 sg τρυπάει, τρυπά τρυπήσει τρυπιέται τρυπηθεί
1 pl τρυπάμε, τρυπούμε τρυπήσουμε, [‑ομε] τρυπιόμαστε τρυπηθούμε
2 pl τρυπάτε τρυπήσετε τρυπιέστε, (‑ιόσαστε) τρυπηθείτε
3 pl τρυπάνε, τρυπάν, τρυπούν(ε) τρυπήσουν(ε) τρυπιούνται, (‑ιόνται) τρυπηθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg τρυπούσα, τρύπαγα τρύπησα τρυπιόμουν(α) τρυπήθηκα
2 sg τρυπούσες, τρύπαγες τρύπησες τρυπιόσουν(α) τρυπήθηκες
3 sg τρυπούσε, τρύπαγε τρύπησε τρυπιόταν(ε) τρυπήθηκε
1 pl τρυπούσαμε, τρυπάγαμε τρυπήσαμε τρυπιόμασταν, (‑ιόμαστε) τρυπηθήκαμε
2 pl τρυπούσατε, τρυπάγατε τρυπήσατε τρυπιόσασταν, (‑ιόσαστε) τρυπηθήκατε
3 pl τρυπούσαν(ε), τρύπαγαν, (τρυπάγανε) τρύπησαν, τρυπήσαν(ε) τρυπιόνταν(ε), τρυπιόντουσαν, τρυπιούνταν τρυπήθηκαν, τρυπηθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα τρυπάω, θα τρυπώ ➤ θα τρυπήσω ➤ θα τρυπιέμαι ➤ θα τρυπηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα τρυπάς, … θα τρυπήσεις, … θα τρυπιέσαι, … θα τρυπηθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … τρυπήσει
  έχω, έχεις, … τρυπημένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … τρυπηθεί
  είμαι, είσαι, … τρυπημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … τρυπήσει
  είχα, είχες, … τρυπημένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … τρυπηθεί
  ήμουν, ήσουν, … τρυπημένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … τρυπήσει
  θα έχω, θα έχεις, … τρυπημένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … τρυπηθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … τρυπημένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg τρύπα, τρύπαγε τρύπησε, τρύπα — τρυπήσου
2 pl τρυπάτε τρυπήστε τρυπιέστε τρυπηθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ τρυπώντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας τρυπήσει ➤ τρυπημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ τρυπήσει τρυπηθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
and see their related words
  • αξετρύπωτος (axetrýpotos)
  • ατρύπητος (atrýpitos)
  • ατρύπωτος (atrýpotos)
  • γεωτρύπανο (geotrýpano)
  • διατρυπώ (diatrypó, “mpale, transpierce”)
  • κατατρυπάω (katatrypáo), κατατρυπώ (katatrypó)
  • ξετρυπώνω (xetrypóno)
  • τρύπα f (trýpa, “hole”)
  • τρυπάνι n (trypáni, “drill”) (tool)
  • τρύπημα n (trýpima, “drilling, puncture”)
  • τρυπητήρι n (trypitíri)
  • τρυπητό n (trypitó, “strainer, colander”)
  • τρυπητός (trypitós, “slotted”)
  • τρύπιος (trýpios, “pitted, holey”)
  • τρυποκάρυδος m (trypokárydos)
  • τρύπωμα n (trýpoma)
  • τρυπώνω (trypóno, “tack”)

References
  1. τρυπώ, τρυπάω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.