τελεία

See also: τέλεια

Greek

Etymology

From Ancient Greek τελεία (teleía, “period, full stop”), from τέλος (télos, “end”) + -εια (-eia, “-ness”).

Noun

τελεία • (teleía) f (plural τελείες)

  1. (grammar, typography) A full stop or period ⟨.⟩.

Usage notes

Used similarly in Greek punctuation as in French: it marks the ends of sentences, some abbreviations (although it is now standard to write acronyms without them), and groups of three digits in large numbers (where English punctuation uses the comma instead).

Originally referencing the high dot ⟨˙⟩ in Classical and early Byzantine Greek, τελεία has typically and then universally referenced the low dot ⟨.⟩ since the advent of printing.

Declension
declension of τελεία
case     \     number singular plural
nominative τελεία • τελείες •
genitive τελείας • τελειών •
accusative τελεία • τελείες •
vocative τελεία • τελείες •

See also
 .    τελεία •
 ,    κόμμα •
 :    δύο τελείες •
 ·    άνω τελεία •
 ;    ερωτηματικό •
 !    θαυμαστικό •
 « »    εισαγωγικά •
 "     “ ”    εισαγωγικά •
 '     ‘ ’    εισαγωγικά •
 '     ’    απόστροφος •
 ¨    διαλυτικά •
 ΄    τόνος •
 ‐    ενωτικό •
 —    παύλα •
 …    αποσιωπητικά •
  ( )     παρένθεση •
  [ ]     αγκύλη •
  { }     άγκιστρο •
 »  : 〃    ομοιωματικά •
see also: Greek Punctuation and Greek alphabet (Diacritics)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.